zaginać się

См. также в других словарях:

• zaginać się – zagiąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} być zaginanym, zagiętym; zakrzywiać się, załamywać, wyginać, odchylać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brzeg dywanu się zagiął. Ta bluzka stale zagina się w tym miejscu! {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaginać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaginaćam, zaginaća, zaginaćają, zaginaćany {{/stl 8}}– zagiąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zaginaćgnę, zaginaćgnie, zaginaćgnij, zaginaćgiął, zaginaćgięli, zaginaćgięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zaginąć — Ślad po kimś, po czymś zaginął; słuch o kimś, o czymś zaginął; wieść o kimś, o czymś zaginęła «nie wiadomo, co się z kimś, z czymś stało, gdzie się ktoś, coś znajduje; brak o kimś, o czymś wszelkich wiadomości»: Żonę wywieziono do obozu… …   Słownik frazeologiczny

• załamywać się – załamać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać załamaniu, zagięciu; zaginać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładka się załamała. Załamują się fałdy spódnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawijać się – zawinąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrywać się czymś ze wszystkich stron; owijać się, otulać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawinąć się kocem, chustą. Zawinąć się w kołdrę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zagiąć — dk Xc, zagiąćgnę, zagiąćgniesz, zagiąćgnij, zagiąćgiął, zagiąćgięła, zagiąćgięli, zagiąćgięty, zagiąćgiąwszy zaginać ndk I, zagiąćam, zagiąćasz, zagiąćają, zagiąćaj, zagiąćał, zagiąćany 1. «gnąc odchylić w jakąś stronę, w górę lub w dół koniec,… …   Słownik języka polskiego

• ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

• zgubić — dk VIa, zgubićbię, zgubićbisz, zgub, zgubićbił, zgubićbiony 1. «dopuścić, żeby coś zginęło, pozostawić, stracić coś przez nieuwagę, niedopatrzenie; upuścić coś bezwiednie» Zgubić pieniądze. Zgubić okulary, chusteczkę, portmonetkę. ∆ Zgubić oczko… …   Słownik języka polskiego

• róg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. rogu {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrostek kostny w okolicy czoła lub nosa niektórych ssaków (zazwyczaj występujący parzyście), zwykle zakończony stożkowato : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści …   Słownik języka polskiego

• ślad — 1. Ani śladu kogoś, czegoś; ani śladu, ani popiołu «kogoś, czegoś nie ma, nie widać»: Carlos jeszcze raz rozgląda się po cudzym wnętrzu, ale na próżno. Ani jednego zdjęcia. Notatnika z adresami też ani śladu. P. Siemion, Łąki. Z Rzeczypospolitej… …   Słownik frazeologiczny